Edwin Boender

Edwin Boender

Stampvoetend rent boender steevast keihard voorbij de boomgrens zonder achterom te kijken. “Die rotbomen” is dan zijn enige commentaar. Tijd om te rusten neemt hij dan niet, want je kunt maar beter ver rondom je heen kunnen kijken… en dat is voorbij de boomgrens. Wanneer het hele lint Uriallers in het door Boender opgewaaide stof ook voorbij de boomgrens trekt, is Boender nog niet vermoeid. Met zijn categorie C schoenen, gestrikt voor stijgen danwel dalen rekening houdend met het juiste verval, is ook de alpenweide en later het morene gedeelte een makkie. Op menig tocht is Boender de eerste die de hut bereikt, zonder ook maar een drup zweet op zijn voorhoofd.

Ook op de weg doet Boender niet onder voor de snelsten. Veel pk’s in een nette burgerwagen. Want zo is Boender ook: zorgzaam voor zijn gezin en ook niet te beroerd om in het Urial kamp zijn handen uit te steken. Verder weet hij vaak een tot dusver vergeten pasje om bijvoorbeeld ff een bakkie te doen in Italy. Tot diep in de nacht keuvelen over hoe het vroeger was in Schoonebeek en omstreken, aangezwengeld door glasheldere Schnaps is vaste prik geweest op elke Urial editie waar Boender zijn bijdrage aan heeft geleverd. Dat hij toch al wat langer weg is uit deze parel van de zuidoosthoek blijkt de volgende morgen eens te meer, maar houdt hem dat een volgende keer tegen? Wat dacht jij dan?!